ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΦΙΑ...

Αφορμή για να φτιάξω αυτό το blog στάθηκε ένα δώρο

που μου έκανε ένας από τους εκλεκτούς μου συναδέλφους.

Ο Κώστας είναι ένας άνθρωπος που διαθέτει   μεγάλη παιδεία, ενδιαφέρον κι αγάπη για τους συνανθρώπους του, δοτικότητα, ευγένεια ψυχής και πολλά άλλα χαρίσματα που μας αφήνει (δυστυχώς) σιγά σιγά να δούμε και να θαυμάσουμε. 

Αυτό το δώρο είναι ένα ποίημα που το έγραψε για μένα 

και νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα δώρα

 που μου έχουν χαρίσει μέχρι σήμερα 

και πραγματικά  μ ' έχει συγκινήσει ιδιαίτερα. 

Χίλια ευχαριστώ είναι λίγα, Κώστα...

 

Σοφία,

Ένα παιδί γονατισμένο προσεύχεται

στη μεριά της καρδιάς,

στο μπαλκόνι του ήλιου.

Ένα χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη

χαρτογραφεί ολόλευκο γέλιο.

Δυο μάτια σμιλεμένα στο πρόσωπο

σπιθίζουν φωτεινό βλέμμα.

Ένας χρωστήρας πλεγμένος στο χέρι

ζωγραφίζει λευκά περιστέρια.

Βλέμμα, γέλιο, χαρά,

καρδιά, στοχασμός, συναίσθημα,

Σοφία.